Als je je inleest over cannabissoorten, kom je meestal drie subtypes tegen: Indica, Sativa en Hybride. Consumenten gebruiken vooral deze onderverdeling om hun effecten te beschrijven. Het is echter juist dit onderscheid naar effecten dat door experts in twijfel wordt getrokken. In plaats daarvan relateren zij de verschillen aan de grootte, vorm en bloeifase van de planten. In dit artikel nemen we de kenmerken van de verschillende cannabisvariëteiten onder de loep.
Indica - wat is het en hoe werkt het?
Indica is een term die vaak wordt gebruikt om cannabissoorten met kalmerende en sterke fysieke effecten te beschrijven. Botanisch gezien zijn indica cannabisplanten klein van gestalte, met bredere bladeren en een kortere groeicyclus dan hun sativa tegenhangers. Door hun kortere bloeitijd zijn indica-rassen dus zeer geschikt voor de teelt in koelere klimaten.
Consumenten associëren cannabis indica en cannabis sativa voornamelijk met hun waargenomen effecten op het menselijk lichaam. Als we kijken naar de klassieke definitie, dan zien we dat Indica's een sterke fysieke high produceren, in tegenstelling tot de meer cerebrale (psychische) high van de Sativa-plant. Voor de meeste marihuanagebruikers roept de term indica herinneringen op aan een couch-lock en diepe ontspanning.
De industrie gebruikt deze definities om cannabissoorten en allerlei andere cannabisproducten op de markt te brengen. Het is waar dat de effecten die typisch geassocieerd worden met indica's hun oorsprong vinden in de plant. Er is echter geen echte correlatie tussen de effecten en de fysieke structuur van de hedendaagse cannabisplanten. De indeling in indica en sativa is dus veel nuttiger voor kwekers dan voor consumenten. In de kweek worden de termen immers meestal gebruikt om de fysieke kenmerken en groeicyclus van de plant te beschrijven.
De geschiedenis achter cannabis indica
Het woord indica gaat terug tot de Franse bioloog Jean-Baptiste Lamarck. Hij identificeerde Cannabis indica in 1785 als een aparte soort van Cannabis sativa, die de Zweedse botanicus Carl Linnaeus 32 jaar eerder had geclassificeerd. Lamarck baseerde zijn classificatie voornamelijk op uiterlijke verschillen.
De overgang van Lamarcks classificatie naar de huidige gangbare definitie vond plaats in 1974, toen de Amerikaanse bioloog Richard Evans de term indica toepaste op marihuanaplanten in Afghanistan. Deze planten zagen er anders uit dan de Indiase planten van Lamarck - ze hadden een kortere stengel en ook bredere bladeren. Tegenwoordig gebruiken we de term Indica voor korte, brede, bossige planten van Afghaanse oorsprong.
Sativa - wat is het en hoe werkt het?
Voor de gebruiker worden zowel sativa als indica sterk geassocieerd met hun waargenomen effectprofiel. De meeste cannabisgebruikers denken daarom bij de term sativa aan een verheffende, stimulerende en cerebrale ervaring.
Bij het kweken wordt de term sativa vaak gebruikt om de morfologie of fysieke kenmerken van een plant tijdens de groei te beschrijven. Sativa's zijn meestal groter dan indica's en hebben lange, dunne bladeren. Ze doen er ook veel langer over om volwassen te worden in de bloeifase, met een bloeitijd tot 100 dagen.
De geschiedenis achter Cannabis Sativa
De term sativa komt van het Latijnse botanische bijvoeglijk naamwoord sativum, dat 'gekweekt' betekent. De term werd voor het eerst gebruikt voor cannabis in het werk "The Names of Herbes" (1548) van de Engelse kruidkundige William Turner. Hij gebruikte de term Cannabis sativa als wetenschappelijke naam voor gekweekte hennep.
In 1753 kende de Zweedse botanicus Carl Linnaeus de naam C. sativa toe aan wat hij beschouwde als de enige soort van het geslacht Cannabis. Tweeëndertig jaar later identificeerde de Franse bioloog Jean-Baptiste Lamarck de Cannabis indica als een aparte soort naast de Cannabis sativa. Hij legde daarmee de basis voor onze huidige indeling in sativa en indica.
Lamarck baseerde zijn classificatie van C. indica voornamelijk op de fysieke verschillen met Linnaeus' C. sativa plant, waaronder smalle, donkergroene bladeren en dichtere vertakkingen. Hij merkte ook op dat C. indica een sterker bedwelmend middel was dan C. sativa, waarmee hij het eerste verband legde tussen de effecten van de plant en zijn soort.
De overgang naar onze huidige definitie vond plaats in 1974 toen de Amerikaanse bioloog Richard Evans Schultes de term cannabis indica toepaste op cannabisplanten in Afghanistan. Zo associeerde hij de indica variëteit met een specifieke geografische oorsprong. In navolging van dit principe verwees Loran C. Anderson naar Indiase planten als Cannabis sativa.
Indica vs. Sativa - geen verschil in effect?
Zoals eerder gezegd, is het onderscheid tussen indica en sativa belangrijker voor de kweker dan voor de consument. De classificatie is dus van weinig nut bij het voorspellen van het effect van een bepaalde marihuanaplant. Menselijk ingrijpen heeft de chemische samenstelling van cannabis drastisch veranderd. In de tijd van Linnaeus en Lamarck kwamen de effecten van de twee soorten waarschijnlijk meer overeen met hun fysieke eigenschappen. Tegenwoordig zegt het uiterlijk van een plant niets meer over het effect dat ze zal hebben.
Steeds meer experts op het gebied van cannabinoïdenonderzoek komen tot deze conclusie. Zij linken de effecten van marihuana voornamelijk aan de unieke chemische profielen van elke soort in plaats van aan een genetische afstamming. Een landras met Indica-afkomst dat in een nieuwe omgeving wordt gekweekt, kan bijvoorbeeld een uniek chemisch profiel produceren dat opbeurende effecten heeft.
Bovendien hebben de effecten van cannabis meer te maken met de aard van het individuele endocannabinoïde systeem van de gebruiker dan met de genetische afstamming van de plant. Afhankelijk van hoe iemands endocannabinoïde systeem reageert op de consumptie van een bepaalde marihuanaplant, kan dit leiden tot verschillende effecten. Zo kan de ene consument van een plant met indica-afkomst indica-achtige effecten rapporteren, terwijl een ander een verheffende sativa-achtige ervaring kan hebben met dezelfde plant.
Hierin ligt het echte verschil tussen indica en sativa.
Een onderscheid maken tussen de twee soorten op basis van groeikenmerken en fysiek is dus veel zinvoller, vooral als het gaat om de kweekpraktijk. Want het echte verschil tussen indica- en sativa-rassen ligt in de waarneembare kenmerken tijdens de groeicyclus.
Indica-variëteiten hebben de neiging uit te groeien tot korte planten met dikke stengels. Indica-planten hebben ook de neiging om brede en diepgroene bladeren te ontwikkelen. Met een bloeitijd van 35 tot 65 dagen rijpen ze ook veel sneller dan sativa's en kunnen ze zonder problemen worden gekweekt, zelfs in koude klimaten met korte seizoenen. De twee soorten verschillen ook in hun bloemen. Bij cannabis indica zijn deze meestal dichter en compacter dan die van sativa planten. Populaire indica variëteiten zijn onder andere Northern Lights, Girl Scout Cookies, Hindu Kush en Blueberry.
Laten we verder gaan met de sativa planten. Deze hebben meestal een langere bloeicyclus en doen het beter in warme klimaten met een lang groeiseizoen. Ze worden meestal langer en hebben lichtgroene, smalle bladeren. Populaire sativa soorten zijn bijvoorbeeld Super Silver Haze, Jack Herer, Amnesia Haze en Sour Diesel.
Wat is er met hybriden en cannabis ruderalis?
Naast de hierboven genoemde factoren zijn er nog een aantal andere die het moeilijk maken om onderscheid te maken tussen indica en sativa. Deze omvatten bijvoorbeeld de lange geschiedenis van kruisen en genetische modificatie van verschillende soorten. Hierdoor zijn er vrijwel geen pure Indica- of Sativa-rassen meer. In plaats daarvan is er een snel groeiend aantal nieuwe variëteiten, waarop de term hybride meer van toepassing is. Deze wordt dan verdeeld in Sativa-dominante en Indica-dominante variëteiten.
De creatie van hybriden biedt kwekers verschillende voordelen. Ze zijn in staat om soorten te kweken die verschillende eigenschappen benadrukken, verschillende effecten produceren en specifieke concentraties THC, CBD en andere cannabinoïden produceren. Sommige van deze nieuwe soorten richten zich bijvoorbeeld op het produceren van een specifieke verhouding tussen CBD en THC om het gewenste medicinale effect te bereiken.
Bovendien bemoeilijkt cannabis ruderalis het traditionele onderscheid tussen indica en sativa. In academische onderzoeksinstituten en in de industrie wordt algemeen aangenomen dat ruderalis-rassen een aparte plantensoort zijn en geen ondersoort.
Wat ruderalisplanten onderscheidt van de indica- en sativa-soorten is hun zeer lage THC-gehalte. Omdat ze geen psychoactieve eigenschappen hebben, worden deze planten niet gebruikt voor recreatief gebruik. Dit komt omdat ruderalisplanten ondanks het lage THC-gehalte vaak High CBD-gehaltes hebben. Dit maakt ze potentieel geschikt voor medische patiënten die op zoek zijn naar CBD zonder THC.
Conclusie: Cannabis indica vs. cannabis sativa
Cannabinoïde profielen worden steeds belangrijker in productmarketing. Cannabisconsumenten willen immers meer weten over de complexe aard van de cannabisplant. De strikte scheiding tussen indica- en sativa-variëteiten is in de praktijk echter nogal problematisch. Terwijl het ten tijde van de ontdekking van de variëteiten nog verstandig leek om ze op te delen, zorgt de huidige kweek ervoor dat er vooral hybriden op de markt verkrijgbaar zijn. De reden waarom de meeste indica-variëteiten worden geassocieerd met een gevoel van sedatie heeft dus meer te maken met de concentratie van het terpeen myrceen dan met het cannabinoïdegehalte van de plant. Uiteindelijk zijn de termen indica en sativa veel waardevoller voor kwekers dan voor consumenten.
